A atriz

Vives no espalmar em série,

no dessaber subliminar de tudo que se vive todo,

na incerteza das noites abertas,

das linhas vazias.

Moras nesse palco que há pouco em récita

aclamavam-te deus,

mas que ao seguir das horas,

descontinua e cala,

como se voltasses verde ao que se parte;

decerto eras noutra vida mil,

num completo descompasso entre o real e o que se faz que seja.

E dessa alquimia a nos vestir os olhos,

me ponho estranho a querer toda a desordem que sois.

Decerto eras noutra vida minha.