CANDO O POESÍA nace morre un terzo da indiferenza ... (Für den unsterblichen Virgin)
Tan linda feita a flor,
A súa fragrancia exhala o amor,
Perfecta de sorrisos,
Agarimosa Anja do paraíso,
A tristeza non existe nela,
A súa educación é suave,
Dama de pano casto,
Mozo de ollos castiços,
Fermosa muller que enamora a vida,
Rapariga de cara humilde,
Rapariga de fermosura da flor,
Dalia de cor mística,
Princesa de coroa esmeralda,
A túa beleza é fascinante,
Espiño que atravesa,
Vergalhão que ergue casa forte,
Dama vestida do veo de Afrodita,
Muller de cheiro da vida florecente,
Mozo de alegría cantante,
Deus do sol en plena primavera,
Sol de brillo máximo,
Lúa de melancolía romántica e heroica,
Virginia angélica da luz,
Dama que ascende aos poemas ateos,
Druida sacerdotisa do bosque,
Feiticeira de beleza traizoeira da paixón,
Herba de viço das marabillas femininas,
Guerreira en plena guerra dos mil anos,
A túa profética beleza é chama,
A túa beleza encanta,
A túa beleza enamora os ceos,
A túa beleza reza o profundo do espírito,
A túa beleza construíla o saberes ocultos,
Es fermosa e así os seres se calan,
A túa sinfonía é audible de meiguice harmoniosa,
Os paxaros trinam loanzas a túa fala,
Nada neste mundo é entendido,
Nada neste mundo é tan bo,
Deus é o ideal dos santos,
E a túa beleza é o anhelar dos solitarios,
Canten os planetas túa beleza,
Canten as fadas os teus ollos da noite,
Canten os silfos túa brillante Quimera,
Louvem os Delfos túa galesa cara,
Canten os anxos que o amor está entre nós,
Canten as criancinhas túa bondade,
Canten os paxariños esperanza nova,
Noso Señor che fixo fermoso e cheo de carinhos,
Noso Señor nos ama,
Cristo é o iluminar da nosa existencia,
Noso Señor coroado virá pronto,
A túa beleza muller seráfica respecta a lira das paixóns,
Anxo de brancura negra,
Anxo de negra brancura,
Anxo bronce da neve,
Anxo de neve bronce da lúa,
As estrela crearon as femias,
As mulleres son herdeiras do trono de Gaia,
Nunca seremos máis os mesmos sen elas,
As mulleres son os apogeus do futuro oculto,
O teu sorriso branco Orquídea, o teu sorriso ...
O teu afago doce Rosa erística,
O teu corpo o lírio de Raabe,
O teu amor en nós raíña do norte,
Ó muller de cabelos loiros negros,
Ó muller de ollos da cor da lava,
Ó muller de pel da delicadeza do xeo,
Ó muller de canto ao clímax do arco-de-Deus no ceo,
Muller guerreira,
Muller de santo corpo ao espido dos meus soños,
Soño de poetas mortos e esquecidos,
Muller de beleza da uva no orballo,
Dama de brancura da tamareira dos deuses,
Odalisca do serrallo prohibido,
Rapariga que oculta as luces das estrelas,
Muller que oculta a fermosura dun bico,
Ti es un primor da coroa ao diamante,
Teu existir fíxose irrevogable nos mitos,
A túa felicidade hai que contemplo,
Ó muller de cabelos da herba púrpura,
Vou falar de túas virtudes,
A túa virtude é escoitar ...
A túa virtude é encanto ...
A túa virtude é soñar ...
A túa virtude é sorrir ...
A túa virtude é exhalar carisma ...
A túa virtude é placidez ...
A túa virtude é maravilhar-nos ...
A túa virtude é ser humilde ...
A túa virtude é ser forte ...
A túa virtude é chorar ...
A túa virtude é equilibrio ...
A túa virtude é ser artista ...
A túa virtude é a vida intensa ...
A túa virtude é o bo perfume ...
A túa virtude é o amor ...
A túa virtude é a lúa ...
A túa virtude é o sol ...
A túa virtude é as bolboretas ...
A túa virtude é os lírios no lago ...
A túa virtude é o recomezar ...
A túa virtude é o camiño dos praceres ...
A túa virtude é a bondade ...
A túa virtude é a intelixencia ...
A túa virtude é a alma ...
A túa virtude é o entender ...
A túa virtude é o contemplar ...
A túa virtude é o non adeus ...
A túa virtude é o meu escribir ...
A túa virtude é o meu pobre non saber rimar ...
A túa virtude é a música que escoito ...
A túa virtude é o navegar sen rumbo ...
A túa virtude é o atender ...
A túa virtude é a feminidade ...
A túa virtude é o iluminar ...
A túa virtude é o meu fanatismo en poesías ...
A túa virtude é a radiante mazá de ouro ...
A túa virtude é o mel que se disipa ...
A túa virtude é os deuses en guerras ...
A túa virtude é a lembranza de Troia ...
A túa virtude é o escoitar os espíritos ...
A túa virtude é o deseño da alma ...
A túa virtude é lembrar a beleza de Byron ...
A túa virtude é o fin dos días ...
A túa virtude é o harmónico embeber viños ...
A túa virtude é o violar das cordas do tempo ...
A túa virtude é o nada que todo se fixo ...
A túa virtude é o desexo do sexo en cen noites ...
A túa virtude é ... O meu sabor ...
Ó dama de cabelo de cor da noite,
Como é bo pensar que ti existe en todas ...
Ó muller do meu pobre poema de tolo,
Déixache en nós divina nereida os Orballos da bágoa de Andrómeda,
Cantade a festa da raíña Julia das terras do sol de Grecia,
Cantade a linda Bate-Seba seu compromiso con Troilo,
Cantade a voda de Cassandra con Apolo,
Coroai cabelo da media noite na súa exuberancia,
Cantádelle os amores na cama de Cressida con Julius,
Notai o bailar das ninfas no carballo Terebinto,
Cantádelle morte Satán na cama da núa mentira,
Cantádelle os afogamentos da ignorancia,
Ó Louvai os éxtase de Eleonor na súa relixiosidade,
Ó Louvai os frenéticos bicos de Eva,
Ó escoiten os xemidos da terra no cosmos de nosa orxía,
Ó cantádelle a tristeza dos heroes a destronar Mussolini,
Vou falar por última vez as túas virtudes ó negra de brancura,
A túa virtude é fermoso misiva,
A túa virtude é mala,
A túa virtude destrúe,
A túa virtude humilla,
A túa virtude me mata,
A túa virtude é puñal que asola,
A túa virtude é navalla que atraiçoa,
A túa virtude destruílo o os imaginares infantís,
A túa virtude foi orgullosa,
A túa virtude é herba que crece rápido,
A túa virtude é maligna, é sangue que afoga,
A túa virtude é maxestade fascista,
A túa virtude é ditadura que impera,
A túa virtude é violín chorando remorsos,
A túa virtude é arte que avassala,
A túa virtude é todo o que non en si ...
A túa virtude é lume a corroído,
A túa virtude é safira de prezo malvado,
A túa virtude é poema malvado,
A túa virtude é poema que apaga-me,
A túa virtude é holandesa arrogante,
A túa virtude é alemá que escarra,
A túa virtude é portuguesa que trata con indiferenza,
A túa virtude é polaca que non espertou,
A túa virtude é británica que pensou os portais do Inferno,
Ó fermosa dama este poema non terá un final?
Canten as gostosuras dos seos da nai,
Canten o corpo espido de novo a sorrir no espello,
A súa alma secou,
O seu ollar quedou constrangido,
E o seu fermoso amor morreu ...
... Nun tráxico adeus,
E o seu limiar de fin en si mesmo,
De si volver ao ego perdido do eu órfico,
Nada lembrará máis os amores de ninfeta soa,
Pois os seres encantados do noso imaxinar é ... Inmortal, bucólico!
Francesco Acácio