A rosa dos claustros

"Anque éste tampouco abasta

para espricar certas cousas,

que a veces por fora un canta

mentras que por dentro un chora.

Non me espriquéi cal quixera,

pois son de espricansa pouca;

si grasia en cantar non teño,

o amor da patria me afoga.

En cantar, cantar, cantéi;

! Mais qué faser, desdichada,

si non nacín máis grasiosa!"