SEMU, SEMU! / SEMEIA, SEMEIA! (CHICO XAVIER)
En Esperanto:
SEMU, SEMU!
El la libro “Opinião Espírita”, de la spiritoj Emmanuel kaj André Luiz, pere de la mediumoj Francisco Cândido Xavier kaj Waldo Vieira
CXiu koro sur la vojo estas komparebla al spirita terpeco.
Multaj estos enterigitaj en la sxtonetaro de la antauxjugxoj, apud aliaj, kiuj envolvas sin en la dornarbetaro de la iluzio, kio postulas longan tempon, por ke ili vidu sin liberaj.
Tamen pripensu pri la bona tero forlasita al la malfavoro.
Tie staras cxiuj elementoj generantaj la inertecon.
Teroj forlasitaj, teroj orfaj!...
Kreitoj, kiuj deziregas la sterkon de la fido; animoj, kiuj petegas modestan plantejon de espero kaj konsolo!...
Multfoje tiuj malzorgataj grundoj cxe-lime sercxas vin... Ili senvualigas sin antaux via vidado, per la laceco de la gepatroj, kiujn la neevidenta doloro turmentas kaj konsumas; per la seniluziigxo de la malgxojaj kunuloj, kiuj portas en la brusto la propran songxon cindrigitan; en la problemo de la filo, kiun la indigno erodas; per la provo de la fratoj, kiuj ridetas plorante, por ke vi ne vidu la restajxojn de ilia resento.
Se vi jam povas auxdi la Altegan Semiston, semu, semu!...
Vi scias, ke la karitato estas la suno kiu forvisxas la ombrojn. Vi portas kun vi la naturdoton disdoni la konsolon. Vi povas diri la parolon de la beno. Vi sukcesas elsxuti tion, kio postrestas el via monujo, transformante moneron en pregxon de gxojo. Vi havas fortajn brakojn, por levi la falintojn. Viaj fingroj estas kapablaj religi la kordojn, kiujn la sufero rompis en aliulaj koroj, agordante ilin laux la tono de la frateca muziko. Vi havas la privilegion disdoni inter la nuduloj la vestajxojn, kiujn vi forlasis. Nenio povas bremsi al vi la manojn en la helpo al malsanulo. Unuvorte, neniu neebligas al vi fari sur la vojo bonon al tiuj, kiuj pasas, kaj bonon por tiuj, kiu venos...
Ne restu, do, en la malpleno de la ombroj.
Semu la veron kaj la lumon, la gxojon kaj la bonecon.
Se vi ekauxdas la vocxon de la Altega Semisto, vi ofte auxskultos Lin cxe viaj oreloj diri plenfide:
- Laboru dum estas tempo kaj semu, semu!...
Emmanuel
============
Em português:
SEMEIA, SEMEIA!
Do livro "Opinião Espírita", de Francisco Cândido Xavier e Waldo Vieira, pelos espíritos Emmanuel e André Luiz.
Cada coração do caminho é comparável a trato de terra espiritual.
Muitos estarão soterrados no pedregulho dos preconceitos, ao pé de outros que se enrodilham no espinheiral da ilusão, requisitando tempo enorme para se verem livres.
Entretanto, reflete na terra boa, lançada ao desvalimento.
É aí que todos os elementos geradores da inércia se instalam.
Terras abandonadas, terras órfãs!...
Criaturas que anseiam pelo adubo da fé, almas que suplicam modesta plantação de esperança e conforto!...
Esses solos desprezados, muitas vezes, te buscam, fronteiriços... Descerram-se-te à visão, na fadiga dos pais que a dor imanifesta suplicia e consome; no desencanto dos companheiros tristes que carregam no peito o próprio sonho em cinzas; no problema do filho que a revolta desgasta; na prova dos irmãos que sorriem chorando para que lhes não vejas os detritos da mágoa...
Se já podes ouvir o Excelso Semeador, semeia, semeia!...
Sabes que a caridade é o sol que varre as sombras. Trazes contigo o dom de esparzir o consolo. Podes pronunciar a palavra da bênção; consegues derramar o que sobra da bolsa, transformando a moeda em prece de alegria; guardas o braço forte que levanta os caídos; teus dedos são capazes de recompor as cordas que o sofrimento parte em corações alheios, afinando-as no tom da música fraterna; reténs o privilégio de repartir com os nus a roupa que largaste; nada te freia as mãos no socorro ao doente; ninguém te impede enfim, de construir na estrada o bem para quem passa e o bem dos que virão...
Não te detenhas, pois, no vazio das trevas!...
Planta a verdade e a Luz, o júbilo e a bondade.
Se percebes a voz do Excelso Semeador, escutá-lo-ás, a cada passo, rente aos próprios ouvidos, a dizer-te confiante:
- Trabalha, enquanto é tempo e semeia, semeia!..
Emmanuel