BURIL DE LUZ - GRIFELO EL LUMO
BURIL DE LUZ - MARIA DOLORES/CHICO XAVIER
Em teus dias de dor,
Recorda, alma querida,
Que a dor é para a vida
aquilo que o buril severo e contundente,
entre as mãos do escultor,
é para o mármore sem forma...
Golpe aqui, golpe ali, outro mais e mais outro,
Um corte de outro corte se aproxima,
e o bloco se transforma
em celeste beleza de obra-prima.
Que seria da pedra abandonada ao chão,
Triste, bruta, singela,
Se a vida não traçasse para ela
Planos de construção?
Que destino o da argila esquecida e vulgar,
Sem a temperatura desumana, que deve suportar para ser porcelana?
Enxergaste, algum dia, fora das leis da natureza, o trigo que não fosse triturado para ser pão à mesa?
Se alguém te fere e humilha, ama, entende, perdoa e agradece ao trabalho, à angústia e à prova em que a vida imortal se nos renova, no anseio de ascensão que nos guia e abençoa...
Alma querida, escuta!...
Para seguir à frente,
Em plena elevação
Sempre mais alta e linda,
Quem não chora, não serve e nem padece ou luta,
Parece tão-somente
Um ser espiritual em formação
Que não nasceu ainda...
Maria Dolores
(De “Mãos Marcadas”, de Francisco Cândido Xavier – Espíritos Diversos)
==================================================
ESPERANTA VERSIO:
GRIFELO EL LUMO
En viaj doloraj tagoj, memoru, kara animo, ke la doloro rilatas al la vivo tiel, kiel la severa kaj kontuza grifelo, en la manoj de la skulptisto, rilatas al la senforma marmoro...
Jen bato tie cxi, jen bato tie, jen plia alia kaj jen ankoraux plia.
Unuj fendoj alproksimigxas de aliaj kaj jen fine bloko transformigxas en cxielan majstroverkan belajxon.
Kio farigxus el la sxtono forlasita sur la planko, malgxoja, kruda, simpla, se la vivo ne projektus por gxi planojn de konstruado?
Kia estus la destino de la argilo forgesita kaj ordinara, sen la barbara temperaturo, kiun gxi devas elteni, por sxangxigxi en porcelanon?
CXu iam vi atestis, ekster la naturaj legxoj, grajnojn de tritiko, kiuj ne mueligxis por esti pano sur la tablo?
Se iu vin frapas kaj humiligas, amu, komprenu, pardonu kaj danku pro la laboro, la angoro kaj la provo, per kiuj la senmorta vivo renovigas nin en la deziro de ascendo, kiu gvidas kaj benas nin.
Kara animo, auxskultu!...
Por iri pluen firme sur la deklivo pli kaj pli alta kaj bela, kiu ne ploras, nek servas, nek suferas aux batalas, tiu sxajnas nur formigxanta spirita estajxo, kiu ankoraux ne naskigxis...
Maria Dolores
(El la libro “Mãos Marcadas”, de Diversaj Spiritoj)
Psikografis: Francisco Cândido Xavier