MIA FILO / MEU FILHO - EMMANUEL-CHICO XAVIER

En Esperanto

MIA FILO

Spirita Auxtoro: Emmanuel

Mediumo kaj parolinto: Francisco Cândico Xavier

La hejmo estas la naskigxejo de via destino, la templo malfermita al via koro. Tie vi havas la havenon, kien la Sinjoro kondukis vin sur la vasta kaj furioza maro de la tera vivo.

Lernu spiri ene de gxi kun la respekto kaj boneco, je kiuj la vivo estas inda.

CXu estas leciono pli kortusxa ol la penado de via patro, por teni vin fortika? Kaj cxu eblas trovi pli subliman ateston de sinofero kaj tenero, ol la amo de via patrino, kiu forgesas pri si mem profite de via gxojo?

Kiam la pluvo tie ekstere kotmakulas la sxoseon, kaj kiam la ventego pasas siblante supre, cxu vi jam pensis pri la beno de la logxejo, kiu protektas vin?

CXe la tablo, kiam la fumigxanta supo invitas vian malsaton al la mangxo, cxu vi jam pripensis la sublimecon de la logxsanktejo, kiu sxirmas vin?

Kiam, lacigxinte, vi litenkusxigxas, cxu vi jam pripensis la mildan kaj misteran manon de Dio, kiu subtenas vian dormon?

Lernu honori vian hejmon per la praktiko de la gxentileco, ricxigante gxin per via sencxesa servado al la bono kaj sanktigante gxin per via amo. La hejmo estas la unua sxtupo, per kiu la CXiokompatema instigas nin supreniri la CXielon.

Via hejmo estas via cxiela gxardeno en la mondo. Kultivu tie, en tiu benita loketo de paco kaj laboro, la florojn de la bono, kiu neniam velkas.

Helpu gxin en la tenado de la trankvileco kaj bonesteco, cxar iam, kun la frunto cxagrenita, same kiel nun okazas al viaj gepatroj, kreskigxinte kaj enpensigxinte, vi havos malsaman hejmon, kien vi eniros kiel mastro, kaj, klinigxante super iu gxoja kaj vivoplena vizagxo, kia la via, same vi diros:

“- Ha, mia filo, mia filo!”.

=====================================

Em português:

MEU FILHO

Emmanuel/Chico Xaver

O lar é o berço do teu destino, templo aberto ao teu coração. Aí tens o porto a que o Senhor te conduziu no extenso e furioso mar da vida terrestre

Aprende a respirar dentro dele com o respeito e a bondade que a vida nos merece.

Haverá, porventura, lição mais comovente que o esforço de teu Pai por manter-te robusto, e poderemos acaso encontrar mais sublime testemunho de sacrifício e ternura que o carinho de tua mãe, esquecida de si mesma em favor de tua alegria?

Quando a chuva lá fora enlameia a estrada, e quando a ventania passa zunindo na altura, já pensastes na bênção do teto que te agasalha?

À mesa, quando a sopa fumegante convida tua fome ao repasto, já refletiste na sublimidade do santuário que te abriga?

Quando cansado, te acolhes ao leito, já meditaste na doce e misteriosa mão de Deus que te sustenta o sono?

Aprende a honrar tua casa no culto da gentileza, enriquecendo-a com o teu serviço constante no bem e santificando-a com teu amor. O lar é o primeiro degrau com que o todo misericordioso nos induz a escalar o céu.

Tua casa é o teu celeste jardim no mundo. Cultiva aí, nesse abençoado recanto de paz e trabalho, as flores do bem que nunca fenecem.

Ajuda-o na preservação da tranqüilidade e do bem-estar, porque, um dia, de fronte preocupada como agora acontece ao teu pai e a tua mãe, crescido e pensativo, terás um lar diferente, onde entrarás como senhor, e inclinado sobre algum rosto alegre e saltitante como o teu, igualmente dirás:

“- Ah, meu filho, meu filho!”.

Tamiris Assunção
Enviado por Tamiris Assunção em 21/05/2011
Reeditado em 21/05/2011
Código do texto: T2985049