À Minha Galicia

Quero voltar a correr pelos teus campos,

andar pelas tuas ruas,

sem medos, sem dono.

Sem saudades, livre.

Abraçar teus aromas, sentir todo teu cheiro,

que ainda está impregnado em minha alma.

Dançar contigo, a dança que só dança quem ama,

no compasso do teu povo, que é feliz.

Vou achar um raminho verde, nas gotinhas de água.

Beber o teu vinho albariño,

o melhor do mundo, nas barras das ruas dos vinhos.

Comer truchas com batatas, o vinho da casa,

lá naquele lugar que só eu conheço,

ao som das tua noites de sexta-feira, com Xil Rios, en el Luar.

Quero sentir outra vez, teu frio no meu rosto,

nas manhãs de inverno, e nas noites de primavera.

Despertar nas manhãs de verão, com o frescor do teu ar,

o calor do teu sol, nas areias brancas das tuas praias,

e no verde azul das águas frias do teu mar.

Me conceda esse último desejo, terra minha,

de voltar a pisar no teu solo,

que para mim é sagrado.

Me espera, minha Galicia,

- um dia voltarei.

----------------------------------------------------------------------------------

Quero volver polos teus campos,

camiña polas túas rúas,

sen medos, nin dono.

Sen anhelo, liberada.

Quero abrazar os teus perfumes,

sentir todo o teu cheiro,

que aínda está impregnado na miña alma.

Bailar contigo, o baile que só os que aman bailan,

no compás da túa xente, que é feliz.

Atoparei un ramo verde nas pingas de auga,

que moito fai falta.

Beber o teu viño albariño,

o mellor do mundo, nos bares das rúas dos viños.

Comer troita con patacas, viño da casa,

alí nese lugar que só eu sei,

ao ritmo das túas noites do venres,

con Xil Rios, no Luar.

Quero volver a sentir, o teu frío na miña cara,

nas mañás de inverno e noites de primavera.

Espertar polas mañás de verán, coa frescura do teu aire,

a calor do teu sol, nas areas brancas das túas praias,

no verde azul das frías augas do teu mar.

Concédeme ese último desexo, miña terra,

para volver no teu chan,

que é sagrado para min.

Agarda por min, Galicia,

- un día volverei.