FELIZ

Daquela
Janela
Do 16º
Andar
Maristela
Passava
Horas
E horas
Divagando
Olhando
Pro mar
Procurava
Vento
Afora
Um contexto
Um pretexto
Para voar.
Encontrou
No eclético
No poético
Momento
Em que a aurora
Suavemente
Beijou
Sua face
Outorgou
Realce
E ela
Não era
Mais ela
Se transmutou
Numa gaivota
Amarela
Amarela
Porque ela
Quis
Se lançou
Da janela
E voou
Sem porquês
Sem lucidez
Sem rota
Com a aorta
Urente
Solitariamente
Plenamente
Feliz.